پُست می‌گیرم، دهان باز می‌کنم‌‌؛ پس می‌دانم

فراوان شنیده‌ و دیده‌ایم افرادی را که یا همواره در جلسه هستند یا در حال رفت‌وآمد از جلسه‌ای به جلسه دیگر. این افراد همیشه وقت ندارند. اگر فرصتی دست بدهد که چندکلامی با آنها حرف بزنی، می‌بینی که فرصت سر خاراندن هم ندارند، در نتیجه با خودت می‌گویی که انتظارِ گوش دادن، خواندن، آهستگی و درنگ، تأمل و تدبیر از چنین افرادی انتظاری است سخت نابجا. محمد فاضلی، جامعه‌شناس، به این سنخ از افراد «جَلّاسان گردگوی» می‌گوید. جلاس چون بسیار جلسه می‌روند، گردگوی چون در یک دایره محدودی حرف‌های تکراری می‌زنند؛ بدون ذره‌ای تأمل و تخصص و گفتن چیزی نو.

منبع: ۵۵آنلاین

لینک خبر